Er was heel veel reuring, bomvolle terrassen en nog beter weer op de Paasmarkt in Ermelo.
Genoeg redenen om lekker door te spelen. Na het vaak moeizame proces van het verkrijgen van een vergunning om op straat muziek te mogen maken.
Samen met mijn muziekmaat een strategisch verantwoorde plek zoeken is uiterst belangrijk bij het uitoefenen van het vak/de hobby ‘straatmuzikant’.
Het straatmuzikantschap – alleen of met een goede muziekcompaan – beviel me de laatste jaren uitstekend. Ik grijp dus elke kans aan om met liefde voor de muziek gewoon op straat te gaan zitten en mijn liedjes de wereld in te gooien. Met enige regelmaat word je dan aangesproken op het naakte feit dat je daar zit of op het effect dat een bepaald liedje op iemand heeft.
Zelfs vroeg een oude kennis me ooit of ik in de bijstand zat. Zo zie je maar, het maakt van alles los in de mensen en laat ook zien dat we vaak last hebben van vooroordelen. Plotseling riep een stem: ‘Oh, wat een mooie gitaar. Een echte Taylor!’ Dat was dus een kenner, kon niet missen. Hij kwam dichterbij en roemde nogmaals mijn instrument.
Ik bedankte hem voor het compliment en gaf nog wat nader info over de Taylor Cocobolo, Fall limited Builders Edition. ‘Ja’, zei hij, ‘daar speelde David Gilmore de akoestische versie van Wish you were here op.’ Ik reageerde enthousiast omdat ik dat ook zo’n prachtige uitvoering vond van het memorabele Pink Floyd nummer.
Hij weidde nog wat uit over zijn kennis van gitaren en eventuele voors en tegens van bepaalde merken. Ik was ervan overtuigd dat, wanneer we op een terrasje zouden zitten, we hier nog uren over konden door ouwehoeren. Ja, muzikantjes onder elkaar hè.
Plotseling onderbrak hij zichzelf en zei nogal verschrikt: ‘Oh nu moet ik toch echt verder hoor. Ik heb een date namelijk.’ Ik wenste hem veel succes met dat spannende gebeuren. Hij dankte en ging er snel vandoor, op weg naar de kans op het grote levensgeluk.
Ik speelde met liefde zacht voor me uit enkele akkoorden van Wish you were here, want voor de solo kom ik toch duidelijk wat tekort. Maar op mijn geliefde Taylor zijn die paar akkoordjes al oorstrelend.
Net als de vele liedjes die we op zo’n mooie middag op de planken, eh straatklinkers, brengen.