Ooit was er iemand die zei: ’Ik heb mijn hele leven hard moeten werken, maar ik heb het nooit gedaan.’ In zichzelf is dit al een heel prachtig statement. En wat nader beschouwd kun je er veel interpretaties aan ophangen.

Ik ga bij werken zoveel mogelijk uit van: doe wat je doet met je hart. En dat heb ik altijd gedaan. Dan komt het woordje ‘hard’ al veel zachter binnen. En ‘moeten’ wordt willen.

Omstandigheden leiden soms tot perspectieven.

Ik hoef niet meer, want o.m. de wet van de ouwe Willem Drees zorgt ervoor dat mijn kostje gekocht blijft. Maar de wil en de energie is nog volop aanwezig. Wat een buitenkans om alleen dat te doen waar je gelukkig van wordt, zonder dat er een bepaalde dwang achter zit.

Positieve ‘bijvangst’ is dat je al de creativiteit die in je zit kan botvieren.

Dus ben ik met een zekere regelmaat onderweg naar een locatie waar mensen iets te vieren hebben en daarbij muziek en entertainment als aanjager verlangen. Zo lekker om dat wat je bezig houdt en boeit dan te kunnen inzetten.

In klein verband bij een familiefeestje of in groter bij een festival of pub-feest. De setting maakt in principe niet uit.

De beste plek in een zaal is op het podium!! Daar leef je niet om te werken, maar ‘werk’ je om te ‘leven.’ Een leven waar je puur voor kiest en van geniet. Alleen of in samenwerking met anderen die dat ook zo voelen en ervaren.

Wat een mooi leven!